بیش از ۱۵ درصد زنان شاغل در سال ۹۹ بیکار شده‌اند

 

خارج شدن بیش از یک میلیون تن از زنان شاغل از بازار کار در سال ۹۹

مهم‌ترین ویژگی بازار کار در ایران سهم پایین زنان شاغل در آن است. بنابر اطلاعات مرکز آمار ایران نرخ مشارکت اقتصادی زنان در سال ۸۴ نزدیک به ۱۷ درصد بود. این مشارکت تا سال ۹۸ در نزدیکی ۱۷ درصد نوسان داشت. مشارکت اقتصادی زنان در سال ۹۹ به کمتر از ۱۴ درصد رسید. به عبارتی در سال ۹۹ از جمعیت ۳۱ میلیونی زنان بالای ۱۵ سال کمی بیش از ۳.۵ میلیون نفر شاغل هستند. این درحالی است که نرخ مشارکت اقتصادی زنان در جهان ۴۷.۳ درصد است.

تبدیل زنان شاغل، به جمعیت غیرفعال

با شیوع کرونا و تعطیلی مشاغل بسیاری از زنان شاغل بیکار شدند. آمارها نشان می‌دهد که ۱۵.۳ درصد زنان در سال ۹۹ شغل خود را از دست داده‌اند. در حالیکه این آمار در مردان کمتر از ۲ درصد است. آمار میانگین نرخ بیکاری زنان در جهان نزدیک به ۵.۵ درصد است.

باید در نظر داشت که آمار بالا در مورد جمعیت فعال کشور است. در حالیکه طبق آمار از جمعیت فعال زنان در ایران بیش از یک میلیون نفر کم شده است. جمعیت غیرفعال به معنی کسانی است که بدلیل بیکاری در اولویت پیدا کردن شغل نیستند.

بیکاری زنان سرپرست خانوار

 درسال ۹۹ نزدیک به یک میلیون زن از بازار اشتغال ایران حذف و جای خود را به مردان داده‌اند. باید در نظر داشت بسیاری از زنان شاغل در کشور سرپرست خانوار هستند. آنان با بیکار شدن، منبع درآمد مشخصی ندارند. طبق آخرین آمار در سال ۹۸ بیش از ۳.۵ میلیون زن سرپرست خانوار وجود دارد. از این آمار ۱.۵ میلیون نفر ‌آنها زنان شاغل خودسرپرست یا خانوارهای تک نفره هستند.

 با توجه به آمار بالای زنان بیکار شده درصورتیکه این افراد جز زنان شاغل سرپرست خانوار و یا خودسرپرست باشند گذران معیشت آنها بسیار دشوار شده است. ۴۵درصد این زنان سرپرست خانوار در دهک‌ اول قرار دارند. آمارها نشان می‌دهد که نسبت زنان سرپرست خانوار در دهک‌های کم درآمد ۵ برابر دهک‌های دیگر است.

تبعیض به زنان و افزایش پتانسیل اعتراض در آنها

دیکتاتوری حاکم بدلیل ماهیتش تلاش می‌کند که زنان شاغل را از بازار کار خارج و مجبور به خانه‌نشینی کند. داشتن شغل برای زنان سرپرست خانوار حیاتی است. زیرا معیشت و سرنوشت خود و فرزندانشان به آن وابسته است. این زنان جز دهک‌های پایین جامعه محسوب می‌شوند. آنها مجبور به تحمل هر فشار و تبعیضی هستند تا فقط بتوانند قسمتی از معیشت خود و خانواده‌شان را تامین کنند. زنان بدلیل سرکوب بیشتر در این نظام پتانسیل بیشتری برای اعتراض دارند. در تمامی اعتراضات زنان در صف جلو قرار دارند و این پیام مشخصی به دیکتاتوری حاکم است.