کارگران ساختمانی فراموش شده در هزار توی کرونا با انتظاری بی پایان برای بیمه شدن

 

سازمان تامین اجتماعی با دلایل واهی از تحت بیمه قرارگرفتن کارگران ساختمانی خودداری می‌کند

با رکود ساخت وساز مسکن حتی قبل از شیوع کرونا، وضعیت معیشتی کارگران ساختمانی خوب نبود. اما با گسترش کرونا، معیشت کارگران تحت تاثیر آن قرار گرفت و بغرنج تر از هر زمان دیگری شد. بسیاری از این کارگران برای تامین مخارج زندگی به شغل‌های کاذب مانند دستفروشی روی آوردند. اغلب این کارگران ساختمانی برای تهیه نان شب محتاج کمک شدند. دولت هم هیچ حمایتی از‌ کارگران ساختمانی نکرد و آنها را به کارفرمایان ارجاع داد.

وضعیت معیشتی کارگران ساختمانی تناسبی با تورم ندارد

وضعیت درآمدی کارگران در حال حاضر هیچ تناسبی با تورم موجود در کشور ندارد. به مرور زمان اقلام خوراکی از سبد غذایی و سفره کارگران حذف شد. شیوع کرونا باعث شد که بسیاری از کارگران بیکار شده و عملا توان پرداخت حق بیمه خود را نداشته باشند. اغلب آنها حتی تحت پوشش خدمات بیمه اجتماعی هم نیستند. بسیاری از آنها حتی با داشتن سوابق بالایی در کار ساختمانی بیمه نیستند. آنها بایستی هزینه‌های درمانی خود و خانواده‌یشان را شخصا پرداخت کنند. این کار با توجه به وضعیت معیشتی آنها امکان‌پذیر نیست.

انتظار بی‌پایان برای تحت پوشش بیمه قرار گرفتن

خرداد ماه ۱۴۰۰ مجلس طرحی با عنوان «اصلاح قانون بیمه اجتماعی کارگران ساختمانی» را تصویب کرد. اما هنوز بدلیل مشخص نشدن ردیف بودجه در حد حرف باقی مانده است. طبق اصل ۲۹ قانون اساسی برخورداری از تامین اجتماعی حق همه مردم است. همانجا هم ذکر شده که تامین مالی آن بر عهده دولت و با استفاده از مشارکت مردم می‌باشد.

سازمان تامین اجتماعی با دلایل واهی بدنبال بیمه نکردن کارگران ساختمـانی است. این سازمان تمایل بسیار زیادی دارد که کارگران را پشت نوبت سهمیه بندی بیمه نگه دارد. آنها تلاش می‌کنند که با ارجاع دادن کارگران به سامانه‌های واهی آنها را مایوس و خسته کنند. درحالا حاضر کارگران ساختمـانی به چند دسته تقسیم می‌شوند. «در انتظار بیمه، پشت نوبت بیمه و بیمه شده.» آنها شرط بیمه کردن کارگران را خارج شدن افراد دیگر که به آنها غیر کارگر اطلاق می‌کند می‌باشند. علت این موضوع را مشکلات بودجه و .. عنوان می‌کنند.

سازمان تامین اجتماعی و چپاول سرمایه کارگران و بازنشستگان توسط سران حکومت

همه بخوبی می‌دانند که در این سالها سازمان تامین اجتماعی محلی برای چپاول و سرقت اموال مردم بوده است. این سازمان در ۳ دهه قبل از ثروتمندترین کارتل‌های کشور محسوب می‌شد. اما در حال حاضر تبدیل به یک شرکت ورشکسته شده که حتی توان پرداخت حقوق بازنشستگی و بیمه کارگران تحت پوشش خود را هم ندارد. کارگران سالها از حقوق خود زده و به صندوق این سازمان ریختند تا در زمان پیری و بیماری بتوانند از امکانات آن استفاده کنند. اما دیکتاتوری حاکم با سرقت سرمایه های کارگران آنها را در روز سختی و پیری بی‌حمایت گذاشته است. کارگران ساختمانی یک نمونه از زندگی به سرقت رفته کارگران و مردم ایران است.