کارگران پایانه نفتی خارک در شرایط مشقت بار و سختی قرار دارند. کارهای سخت و یکنواخت، بدون هیچ تفریح و امیدی، آنان را به زندانیانی در یک جزیره تبدیل کرده است.
۳۰ روز کار در ماه، بدون یک روز تعطیلی، محرومیت از دیدار خانواده، کاری سخت به همراه تهدید، مشمول بردگان در قرن‌های گذشته نیست. در همین ایام ابتدای قرن بیست ویکم، کارگران پایانه نفتی خارک در چنین وضعیتی قرار دارند. شلاق استثمار بر گرده این کارگران محروم، آنان را مجبور نموده است که هفت روز هفته را بی‌وقفه کار کنند. بدون حتی یک روز تعطیلی، ماه را گذرانده و ماه بعدی را شروع کنند.
فریاد دادرسی کارگران جزیره خارک
راننده‌ای که به استخدام شرکت پایانه نفتی خارک در آمده است، به نمایندگی از همکارانش فریاد دادخواهی خود را بلند کرده است. این راننده می‌گوید: «ما در جزیره خارک هستیم. در اینجا نه یک روز مرخصی داریم و نه خوابگاه و حتی غذا. با همه سختی کارمان، پیمانکار بی‌وجدان ما را مجبور کرده است که بی‌‌هیچ وقفه‌ای کارمان را ادامه دهیم».
اگر اعتراض کنیم می‌گویند شورشی هستیم
این کارگر صدای اعتراضش بلند شده، می‌گوید: «باید وضعیت ما را در اینجا ببینید تا آنچه که می‌گویم حس کنید. دو ماه است که زن و بچه‌ام را ندیدم و از خانواده‌ام دور هستم. بارها درخواست مرخصی داده‌ام، اما کارفرما قبول نمی‌کند. وضعیت همه ما همین است. به ما می‌گویند که نیرو نداریم و باید پای کار باشید. این چه وضعیتی است؟»
وی ادامه می‌دهد: «به ما می‌گویند اگر اعتراض کنیم یا اخراج می‌شویم و یا تعلیق‌مان می‌کنند. حق کوچک‌ترین اعتراضی را نداریم. ما را دائم تهدید می‌کنند که برایتان پرونده می‌سازیم. برایتان خواهیم نوشت که می‌خواستید شورش کنید و بعد اخراج‌تان می‌کنیم. اگر ما را از کار اخراج نکنند، حکم تعلیق به ما می‌دهند. اگر تعلیق شویم، مدت‌ها باید در اتاق بخوابیم و به آنها التماس کنیم که ما را به سرکارمان برگردانند. این شرایطی که برای ما گذاشته‌اند بدتر از شرایط برده‌داری است.»
کارگران در جزیره خارک اسیر قوانین ظالمانه کارفرما هستند
لازم به یاد‌آوری است که اعتصاب کارگران پیمانی صنعت نفت، گاز و پتروشیمی از سه ماه رد شده است. در طی این مدت، نه تنها هیچ توجهی به خواست این کارگران نشده است، بلکه همچنان بیکار و در حال اعتصاب هستند. خواسته اصلی کارگران پیمانی صنعت نفت، قانون (۱۰-۲۰) است. یعنی به ازای ۲۰ روز کار، ۱۰ روز به مرخصی بروند و بتوانند به خانواده‌های خود سر بزنند. اما این قانون فقط برای کارگران رسمی و قراردادی شرکت نفت اجرا می‌شود. کارگران پیمانی از این شرایط محروم هستند. به همین دلیل نیز کارفرمایان حداکثر فشار را به این کارگران می‌آورند تا هفت روز هفته را بدون مرخصی ماهیانه سرکار حاضر شوند. کارگران خارک می‌گویند که ما اسیر قوانین ظالمانه کارفرمایان شده و در این جزیره زندانی شده‌ایم.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر