اعتراضات مردم خوزستان با همبستگی مردم سایر استان‌ها چالش جدیدی برای سران حکومت است
اعتراضات مردم خوزستان به بی‌آبی از ۲۴ تیرماه ۱۴۰۰ آغاز شد. این اعتراضات بعد از مرگ بیش از۱۰۰ گاومیش روستائیان و خشک شدن روخانه کرخه بود. تصاویر این اعتراضات بسرعت در شبکه‌های اجتماعی منتشر شد. استاندار خوزستان در همان روز اول انجام این اعتراضات را منکر شد. در ادامه نیروهای امنیتی با خشونت و سرکوب به معترضان پاسخ دادند. اعتراضات در شهرهای سوسنگرد، بهبهان، رامشیر، الهایی، ماهشهر، بهبهان، ایذه، شادگان، بوشهر، خرمشهر، شوش دانیال، دزفول، برگزار شد. مردم اهواز نیز در مناطق کوی علوی، دغاغله، زرگان، حی‌الدائره، ملاشیه، عرب حسن، عین۲، شیبان و العین به خیابان آمدند. با گسترش اعتراضات مردم، دادستان خوزستان معترضان را معاند نظام دانست و خواهان برخورد شدید با آنها شد.
با ادامه تظاهرات مردم سایر شهرها از جمله اصفهان، تبریز، مشهد، تهران، کرج، کرمانشاه، ازنا ، الیگودرز و بسیاری نقاط دیگر به حمایت از آنها برخواستند. در سرکوب اعتراضات مردم خوزستان عده‌ای از جوانان جان باختند و عده کثیری زخمی و یا دستگیر شدند.
آغاز مشکل آب خوزستان در دهه ۸۰
مشکل آب در خوزستان به بیش از ۲۰ سال قبل برمی‌گردد. مردم بارها به طرح‌های انتقال آب در دهه ۸۰ اعتراض کردند، اما مافیای قدرت و آب به آن توجهی نکرد. در سال‌های گذشته حتی بمنظور حفاظت از کارون زنجیره انسانی نیز تشکیل شد. اما حاکمیت آن را جدی نگرفت. سران حکومت در گام بعد حتی آب شرب مردم خوزستان را به بصره منتقل کردند . این درحالی است که مردم غیزانیه و بسیاری نقاط دیگر از بی‌آبی فریاد العطش سر‌داده بودند.
امسال دیگر کاسه صبر مردم خوزستان لبریز شده بود. آب کرخه دیگر به شادگان هم نمی‌رسید. بسیاری از احشام مردم از تشنگی مردند. مردم خواستار باز کردن سدهایی شدند که بر روی رودخانه‌ها احداث شده بودند تا بتوانند این تابستان را تمام کنند. اما مسئولین در وقاحت باور نکردنی کل ماجرا را منکر می‌شدند.
تابستان در خشکسالی و بی‌آبی، زمستان گرفتار سیل و بی‌خانمانی
مردم در خوزستان تابستان درگیر خشکسالی و بی‌آبی هستند. اما در زمستان و با یک بارندگی متوسط درگیر سیلاب می‌شوند. این در حالی است که جلگه خوزستان از مناطق استراتژیک در زمینه کشاورزی است.
خشک شدن هور العظیم و مشکلات زیست محیطی برای مردم خوزستان
خشک شدن هور العظیم بمنظور استخراج نفت مشکل بعدی مردم این استان است. طوفان‌های گرد و غبار زندگی در این استان را تحت‌الشعاع قرار داده است. این تاسیسات هیچ خیری برای مردم استان نداشته است. شرکت‌های پیمانکاری حتی مشکل بیکاری روستاهای اطراف این تاسیسات را هم حل نکرده‌اند.
تاسیسات نفتی، یکی دیگر از دلایل اعتراضات مردم خوزستان است. تاسیساتی که هیچ امکاناتی برای مردم ندارند. تنها کار آنها نابودی محیط زیست و بوجود آوردن ریزگردها است.
وجوه مهم اعتراضات مردم خوزستان
اعتراضات مردمی در خوزستان دو وجه داشت:
یکم شهرهایی که درگیر مشکلات آب بودند و یا در حمایت از آنها اعتراض کردند. این همبستگی در ابتدا مختص مردم استان خوزستان بود. اما در ادامه به سایر شهرهای کشور هم رسید. یکی از شعارهای مردم معترض اتحاد با خوزستان بود.
وجه دوم این اعتراضات مربوط به مناطق حاشیه‌نشین در شهرهای استان بود که بدلیل فقر و تبعیض همیشه زمینه اعتراض را دارند. مناطقی مانند حاشیه‌های اهواز و ماهشهر و یا خرمشهر نمونه آن بود.
مشکلات مردم خوزستان زمینه‌ساز اعتراضات گسترده بعدی
برخلاف ادعای حاکمیت هیچ یک از مشکلات این استان حل نشده است. ادامه وضعیت موجود باعث ایجاد چالش‌های جدید می‌شود. مشکلات استان مانند بی‌آبی، کمبود آب آشامیدنی، فاضلاب شهرهای اصلی استان، خشک شدن هور‌العظیم و نابودی محیط زیست و مشکل ریزگردها.. همچنان پابرجاست. بازشدن آب کرخه چاره کار مردم این استان نیست.
دیکتاتوری حاکم بمدت ۴۰ سال دارایی‌های مردم را به سرقت برده است. مردم در پایان این حکومت مطالبات خود را دارند، اما حاکمیت قادر به پاسخگویی به آنها نیست. این عدم پاسخگویی خود زمینه اعتراضات را فراهم می‌کند. گسترش اعتراضات مردم خوزستان، ضربات اساسی به ارکان این رژیم وارد می‌کند. هراس سران حاکمیت دچار شدن به سرنوشت سلف خود است. نظامی که با اعتصاب و اعتراضات گسترده مردم به یکباره دچار فروپاشی شد.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر